De dag perst haar laatste licht uit
nog één druppel en dan is het op
het donker dringt zich naar voren 

de kat kijkt aandachtig naar buiten
het kopje gebogen, de oren gespitst als Mr Spock:
een rode dropveter raast voorbij op het spoor 

de vaatwasser klotst als een slurpende slurf
van een goeiige grijze kolos
vertrouwd en rustgevend
de bindende warmte van thuis

de kamer verdwijnt in een zwartige mist
flirterig frivool lonkt nog de driehoek van groen:
zie mij staan, steek mij aan
laat mij pronken met veren van glitter en glas