De dag perst haar laatste licht uit
nog één druppel en dan is het op
het donker dringt zich naar voren
de kat kijkt aandachtig naar buiten
het kopje gebogen, de oren gespitst als Mr Spock:
een rode dropveter raast voorbij op het spoor
de vaatwasser klotst als een slurpende slurf
van een goeiige grijze kolos
vertrouwd en rustgevend
de bindende warmte van thuis
de kamer verdwijnt in een zwartige mist
flirterig frivool lonkt nog de driehoek van groen:
zie mij staan, steek mij aan
laat mij pronken met veren van glitter en glas